oryginały i ipary

Wiele skryptów często będzie musiało przejść przez słowniki lub tablice.Ale czasami możesz nie znać początku i końca tych struktur danych.Na przykład, słownik graczy może się zmieniać, a gracze mogą mieć ekwipunek arkuszy o różnych rozmiarach.

W tych sytuacjach możesz użyć pairs() i ipairs().Można ich używać z pętlą for, aby przejść przez każdy element bez znanych punktów początku i końca.

Ten artykuł pokryje ich używanie i będzie miał praktyczny przykład skryptu, w którym śledzisz zamówienia restauracji w gragotowania.

Słowniki i pary()

pairs() jest używany z słownikami . Poniżej jest pokazany przykład.

local myDictionary = {
	["Blue Player"] = "Ana",
	["Gold Player"] = "Binh",
	["Red Player"] = "Cate",
}

for key, value in pairs(myDictionary) do
	print(key .. " is " .. value)
end

pairs() można użyć do pracy z kluczem, wartością lub obu elementów słownika.W pętli for poniżej pierwsza zmienna jest kluczem.Druga zmienna to wartość.Słownik, z którym chcesz pracować, jest przekazywany do pairs() .

local inventory = {
	["Gold Bricks"] = 43,
	Carrots = 3,
	Torches = 2,
}

print("You have:")

for itemName, itemValue in pairs(inventory) do
	print(itemValue, itemName)
end

Po wykonaniu kod wydrukuje obserwuje:

You have:
43 Gold Bricks
3 Carrots
2 Torches

Tablice i ipairs()

ipairs() jest używany z matrycami .Litera "i" w ipairs() oznacza "indeks". Użyj ipairs() i tablic w połączeniu z pętlą for, aby pracować z uporządkowanymi wartościami, takimi jak tabele liderów.Poniżej jest przykład.

local players = {"Ali", "Ben", "Cammy"}

for playerRank, playerName in ipairs(players) do
	print("Winner #" .. playerRank .. " is " .. playerName)
end

Po wykonaniu kod wydrukuje obserwuje:

Winner #1 is Ali
Winner #2 is Ben
Winner #3 is Cammy

Praktyka - Symulator zupy restauracyjnej

Zróbmy zupę dla symulatora restauracji, w którym gracze wybierają z listy możliwych składników zupy.Składniki zostaną przechowane jako klucze, a wartości rozpoczną się od fałdu, więc gracze otrzymają tylko to, co wybierać.

Użyj pairs(), aby zobaczyć, co zostało wybrane, a następnie ipairs() aby wydrukować listę składników.

1. Utwórz nową słownik o nazwie menu, dodaj 3 - 5 par klucz-wartość, w których klucz jest składnikiem, a wartość jest fałszywa.

   local menu = {
   	cabbage = false,
   	beef = false,
   	tomato = false,
   	noodles = false,
   }

2. Poniżej słownika menu dodaj pustą listę próżniową , która zostanie wypełniona wyborami klienta później.

   -- Zupa klienta
   local selectedIngredients = {}

3. Użyj pairs(), aby sprawdzić, czy każdy składnik w słowniku jest oznaczony prawdą lub fałszem. Jeśli prawda, dodaj składnik do zupy.

   -- Zupa klienta
   local selectedIngredients = {}
   
   -- Dodaje wybory klienta do jego zupy
   for menuChoice, value in pairs(menu) do
   	if value then
   		table.insert(selectedIngredients, menuChoice)
   	end
   end

4. Powtórz zamówienie do klienta. W skrypcie koduj następujące poniżej.

   • Sprawdź, czy istnieje menu w selectedIngredients . Jeśli tak, wydrukuj "You ordered soup with: " .
   • Użyj ipairs() , aby przejść przez selectedIngredients matrycę i wydrukować każdy składnik.
   • Testuj poprzez zmianę co najmniej jednego elementu menu na prawdę.

   -- Drukuje zamówienie na zupę z "wybranych składników"
   if #selectedIngredients > 0 then
   	print("You ordered soup with: ")
   	for index, soupIngredient in ipairs(selectedIngredients) do
   		print(soupIngredient)
   	end
   end

5. W oświadczeniu if, które sprawdza, czy istnieje przedmiotmenu, dodaj warunek else, który informuje klientów, że żadne składniki nie zostały wybrane.

   if #selectedIngredients > 0 then
   	print("You ordered soup with: ")
   	for index, soupIngredient in ipairs(selectedIngredients) do
   		print(soupIngredient)
   	end
   else
   	print("Nothing was selected. Are you not hungry?")
   end

   Powyższy krok jest przykładem kontroli błędów w naukach komputerowych.Zawsze dobrą praktyką jest kodowanie tego, co się stanie, jeśli występuje możliwa wartość ujemna w twoim kodzie.Jeśli nie, istnieje możliwość, że może wystąpić błąd podczas czasu wykonania.

Opcjonalne wyzwania

Poniżej znajdują się niektóre wyzwania, które stosują pary i pary w różny sposób. Spróbuj zobaczyć, czy możesz zbudować kod dla nich. Wyzwanie : Stwórz NPC Waitera zamiast używać okna wyjścia, użyj NPC z Intro To Arrays, aby stworzyć kelnera, który będzie przyjmował zamówienia klientów. Wyzwanie : Pozwól graczom na składanie zamówień Pozwól graczom wybrać składnik, dotykając fizyczną część, taką jak powiadomienie o zbliżeniu.Aby uzyskać więcej informacji, zobacz powiadomienia o zbliżeniu. Zaawansowane wyzwanie : Make Me Some Soup Simulator Stwórz symulator restauracji, w którym gracze są szefami kuchni! Gracze będą musieli połączyć składniki, aby dopasować zamówienie otrzymane od kelnera.

1. Twórz przedmioty w grze dla 3 - 5 różnych składników.
2. Stwórz 3 - 5 receptur za pomocą słowników podobnych do tego w tej lekcji.
3. Stwórz tablicę, która zawiera wszystkie przepisy.
4. Wybierz losowy przepis i użyj NPC, aby powiedzieć graczom, jakie są składniki.
5. Utwórz nowy słownik, aby stworzyć recepturę, która opiera się na składnikach prop, których dotyka gracz.
6. Porównaj recepturę gracza z wybraną przez NPC recepturą.
7. Zwiększ wyzwanie, dodając dodatkowe warunki, takie jak czasomierz.