aryty i ip

Wiele skryptów będzie często musiało przejść przez słowniki lub matryce. Ale czasami możesz nie wiedzieć początku i końca tych struktur danych. Na przykład, dyktoria graczy mogą się zmieniać, a gracze mogą mieć listę matryc w różnych rozmiarach.

W tych sytuacjach możesz użyć pairs() i ipairs(). Te można używać z for pętli, aby przejść każdy element bez znanych punktów początku i końca.

Ten artykuł omówi ich użycie i będzie miał praktyczny przykład skryptu, w którym śledzisz zamówienia restauracji w grakuchniowej.

Słowniki i pary()

pairs() używany jest z słownikami . Przykład jest pokazany poniżej.

local myDictionary = {
	["Blue Player"] = "Ana",
	["Gold Player"] = "Binh",
	["Red Player"] = "Cate",
}

for key, value in pairs(myDictionary) do
	print(key .. " is " .. value)
end

pairs() można używać do pracy z kluczem, wartości lub obu elementu dizektora. W pętli for poniżej pierwsza zmienne jest kluczem. Druga zmiana jest wartością. Dizektor, z którym chcesz pracować, jest przekazywany do pairs() .

local inventory = {
	["Gold Bricks"] = 43,
	Carrots = 3,
	Torches = 2,
}

print("You have:")

for itemName, itemValue in pairs(inventory) do
	print(itemValue, itemName)
end

Kiedy zostanie wykonany, kod wydrukuje obserwuje:

You have:
43 Gold Bricks
3 Carrots
2 Torches

Matryce i ipairs()

ipairs() używa się z Arrays . „i” w ipairs() stoi dla „indeksu”. Użyj ipairs() i Arrays w połączeniu z for loop, aby działał z zespojonymi wartościami jak tabele liderów. przykład poniżej.

local players = {"Ali", "Ben", "Cammy"}

for playerRank, playerName in ipairs(players) do
	print("Winner #" .. playerRank .. " is " .. playerName)
end

Kiedy zostanie wykonany, kod wydrukuje obserwuje:

Winner #1 is Ali
Winner #2 is Ben
Winner #3 is Cammy

Praktyka - Restaurant Soup Simulator

Zróbmy trochę zupy dla symulatora restauracji, w którym gracze wybierają z listy możliwych składników zupy. Składniki są zapisywane jako klucze, a wartości zaczynają się od fałszywych, aby gracze otrzymali tylko to, co wybierać.

Użyj pairs() , aby zobaczyć, co zostało wybrane, a następnie ipairs() , aby wydrukować listę składników.

1. Utwórz nowy słownik nazyającym się menu . Dodaj 3 - 5 pary kluczowych, w których klucz jest składnikiem i wartość jest fałszywa.

   local menu = {
   	cabbage = false,
   	beef = false,
   	tomato = false,
   	noodles = false,
   }

2. Poniżej menu dictionary, dodaj próżnią listę , która zostanie wypełniona wyborami klienta później.

   -- Zupa klienta
   local selectedIngredients = {}

3. Użyj pairs() , aby sprawdzić, czy każdy składnik w słowniku jest oznaczony prawdziwy lub fałszywy. Jeśli tak, dodaj składnik do zupy.

   -- Zupa klienta
   local selectedIngredients = {}
   
   -- Dodaje wybory klienta do ich zupy
   for menuChoice, value in pairs(menu) do
   	if value then
   		table.insert(selectedIngredients, menuChoice)
   	end
   end

4. Powtórz kolejność dla klienta. W skrypcie koduj następująco poniżej.

   • Sprawdź, czy istnieje menu pozycja w selectedIngredients . Jeśli tak, wydrukuj "You ordered soup with: " .
   • Użyj ipairs() , aby przejść przez selectedIngredients maszynę i wydrukować każdy składnik.
   • Testuj poprzez zmianę co najmniej jednego menu item na prawdę.

   -- Drukuje zamówienie z "wybranych składników"
   if #selectedIngredients > 0 then
   	print("You ordered soup with: ")
   	for index, soupIngredient in ipairs(selectedIngredients) do
   		print(soupIngredient)
   	end
   end

5. W if statement, który sprawdza, czy istnieje menu przedmiot, dodaj inny warunek, który mówi klientom, że żadnych składników nie zostało wybranych.

   if #selectedIngredients > 0 then
   	print("You ordered soup with: ")
   	for index, soupIngredient in ipairs(selectedIngredients) do
   		print(soupIngredient)
   	end
   else
   	print("Nothing was selected. Are you not hungry?")
   end

   Powyższy krok jest przykładem weryfikacji błędów w informatyce. Zawsze dobrym praktykią jest kodowanie tego, co się dzieje, jeśli istnieje możliwe zaginienie wartości w twoim kodzie. Jeśli nie, może to być błąd podczas uruchomienia.

Opcjonalne wyzwania

Poniżej znajdują się niektóre wyzwania, które stosują pary i ipairs w różny sposób. Spróbuj zobaczyć, czy możesz zbudować kod dla tych. Wyzwanie : Utwórz NPC kelnera zamiast używać okna wyjścia, użyj NPC z Intro To Arrays , aby stworzyć kelnera, aby przyjmować zamówienia klientów. Wyzwanie : Umożliwiaj graczom umieszczenie zamówień Umożliwij graczom selekcję składnika poprzez dotykanie fizycznej części, takiej jak pytanie o zbliżenie. For more information, see Zbliżenie prompts . Zaawansowane wyzwanie : Make Me Some Soup Simulator Stwórz symulator restauracji, w którym gracze są kucharzami! Gracze będą musieli połączyć składniki, aby dopasować zamówione przez nich przez gosia.

1. Twórz w grze elementy do 3 - 5 różnych składników.
2. Utwórz 3 - 5 przepisów używając słowników podobnych do tego w tej lekcji.
3. Utwórz matrycę, która zawiera wszystkie przepisy.
4. Wybierz losowy wzór i użyj NPC, aby powiedzieć graczom, które składniki są.
5. Utwórz nowy słownik, aby stworzyć przepis bazujący na tych składnikach, który dotyka gracza.
6. Porównaj receptę gracza z wybraną przez NPC receptą.
7. Zwiększ wyzwanie, dodając dodatkowy warunek, takich jak timer.